ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Θεωρητική Προσέγγιση και Επιρροές στο Ψυχοθεραπευτικό μου Έργο

Η προσωπική εμπειρία, η κοινή λογική, η διαίσθηση και η επιθυμία για βοήθεια είναι χρήσιμα στο θεραπευτή, αλλά δεν είναι αρκετά για να μπορεί να διαπραγματεύεται σχέσεις τόσο φορτισμένες συναισθηματικά όσο είναι οι θεραπευτικές. Για να είναι αποτελεσματικός χρειάζεται και ένα θεωρητικό πλαίσιο.

Κάθε θεραπευτής ακολουθεί μια συγκεκριμένη προσέγγιση στην οποία έχει ειδικευτεί μετά το βασικό ή/και μεταπτυχιακό του πτυχίο. Η δική μου βασική προσέγγιση ονομάζεται Gestalt με έμφαση στο σωματικό κομμάτι, αλλά είναι εμπλουτισμένη από την εκπαίδευση μου στη σωματική ψυχοθεραπεία της Βιοσύνθεσης,  τη θεωρία των ανικειμενότροπων σχέσεων και τις σύγχρονες εξελικτικές θεωρίες και τα σύγχρονα ευρήματα των νευροεπιστημόνων για τον εγκέφαλο.

Καθένας μας χρειάζεται ένα συνδυασμό από θεραπευτικά εργαλεία που να ταιριάζει στη προσωπικότητα και τη ιδιοσυγκρασία του.  Κάνω μια αρχική εκτίμηση από την εξελικτική ιστορία και τις παρούσες συνθήκες της ζωής του πελάτη μου και  διαισθητικά κάνω ένα συνδυασμό από τις θεραπείες που έχω εκπαιδευτεί και πιστεύω ότι θα είναι πιο ευεργετικές για να πετύχει τους  στόχους του.

Gestalt Θεραπεία

Η Gestalt Θεραπεία δημιουργήθηκε από τους Fritz & Laura Perls και  έχει δυο βασικές ιδέες. Ότι η θεραπεία πρέπει να εστιάζει στο βίωμα του παρόντος και ότι είμαστε συνδεδεμένοι σε ένα δίκτυο σχέσεων με όλα τα πράγματα. Μπορούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας μόνο όπως υπάρχουμε σε σχέση με άλλα πράγματα. Οι εξηγήσεις και οι ερμηνείες θεωρούνται λιγότερο αξιόπιστες από αυτό που αντιλαμβανόμαστε και νιώθουμε άμεσα.

Ο στόχος είναι ο πελάτης να συνειδητοποιήσει τι κάνει, πως το κάνει, και πως μπορεί να αλλάξει τον εαυτό του ενώ ταυτόχρονα μαθαίνει να τον αποδέχεται και να  τον εκτιμά. Η Gestalt θεραπεία επικεντρώνεται στη διαδικασία τι συμβαίνει τώρα, τι σκεφτόμαστε και νιώθουμε παρά στο τι υπήρξε, τι θα μπορούσε να είναι, και τι θα έπρεπε να είναι. Το ερώτημα για την Gestalt είναι ΠΩΣ το άτομο ζει τη ζωή του με ένα συγκεκριμένο τρόπο και όχι το ΓΙΑΤΙ έφτασε να τη ζει έτσι.

Είναι μια ολιστική, άμεση και δημιουργική θεραπεία. Είναι εμπειρική, υπαρξιακή και πειραματική. Η  Gestalt εξετάζει λεκτικούς και μη λεκτικούς τρόπους και εργάζεται με την αναπνοή, τα κινητικά πρότυπα, αισθήματα και αισθήσεις, για να έρθουμε σε επαφή με τα συναισθήματα μας .  Αυτή η θεραπεία είναι χρήσιμη αν νιώθετε ξεκομμένοι από το σώμα σας και τα συναισθήματα σας και τείνετε να διανοητικοποιείτε τα προβλήματα σας.

Τι είναι η Σωματική Ψυχοθεραπεία

Είναι η  ενσωμάτωση της εξέτασης του σώματος μέσα στη θεραπεία.  Το σώμα αντανακλά την ιστορία της ζωής του ανθρώπου. Οι συναισθηματικές εμπειρίες «αποθηκεύονται» στη μνήμη του σώματος. Χρησιμοποιώντας σωματικές τεχνικές σαν μέσο εξερεύνησης, ο πελάτης έχει τη δυνατότητα να αισθανθεί που ο αυθορμητισμός, η δημιουργικότητα κλπ έχουν φυσική ροή μέσα του ή που η ροή είναι μπλοκαρισμένη ή συμπιεσμένη. Οι παρεμβάσεις του θεραπευτή γίνονται με επίκεντρο το σώμα όπου αποκαλύπτεται πρώιμο υλικό όπως έχει επιζήσει στο τώρα. Αυτά τα θέματα δεν αναδύονται εύκολα, αν ποτέ αναδυθούν, σε άλλες μορφές ψυχοθεραπείας.

Εξελικτική Σωματική Ψυχοθεραπεία

Είναι μια νέα προσέγγιση μέσα στη θεωρία και τη πρακτική της gestalt – που προσφέρει το πλαίσιο για τη κατανόηση των προλεκτικών εμπειριών [πριν μάθουμε να μιλάμε] που συχνά παρανοούνται και μένουν απαρατήρητα μέσα στη θεραπεία.  Η υπόθεση αυτής της θεωρίας είναι ότι κατά το πρώτο χρόνο της ζωής μας καθένας μας αναπτύσσει συγκεκριμένους τρόπους κίνησης και σχέσης με τα άτομα που τον φροντίζουν και οι τρόποι αυτοί εξακολουθούν να εκδηλώνονται στο ενήλικο σώμα μας και στο πώς σχετιζόμαστε με τον κόσμο.

Διατηρούμε το συγκεκριμένο σχεσιακό τρόπο και την ιστορία της ζωής μας στο σώμα μας (π.χ. στις χειρονομίες και στις εκφράσεις του προσώπου)  και εξετάζουμε πώς αυτοί οι τρόποι [στυλ]  μας βοηθούν ή μας εμποδίζουν από το να πάρουμε αυτό που ζητάμε από τον εαυτό μας και τους άλλους.  Αυτή η εργασία πηγαίνει σε βάθος, στα παγιωμένα πρότυπα και μας βοηθά να έρθουμε σε επαφή με το σώμα μας και με πιθανές φυσικές δυσκολίες που έχουμε. Βοηθά στην ίαση με το να εισάγει νέους τρόπους για πειραματισμό ή να τροποποιήσετε τα ήδη υπάρχοντα πρότυπα για πιο ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Βιοσύνθεση  

Η Βιοσύνθεση ιδρύθηκε από τον David Boadella και εστιάζει στη βασική αρχή ότι βιοσύνθεση σημαίνει ενοποίηση της ζωής. Ως ψυχοθεραπευτική προσέγγιση απευθύνεται στο σώμα, το μυαλό και την πνευματικότητα του κάθε ανθρώπου, και στοχεύει να αποκαταστήσει αυτή τη διάσπαση, χρησιμοποιώντας τεχνικές κίνησης, αναπνοής, συναισθηματικής φόρτισης και εκφόρτισης έχοντας  κύριο άξονα τη θεραπευτική σχέση.

Σαν μοντέλο ζωής αναγνωρίζει ότι ο τρόπος που ζούμε σήμερα δεν ταυτίζεται με τις βαθύτερες ανάγκες μας. Το σώμα μας πέρα από το βιολογικό κομμάτι,  είναι ο πυρήνας της ύπαρξής μας, η πηγή των ψυχολογικών και πνευματικών διεργασιών μας.

Ορίζει ως θεραπευτικό σκοπό τη σύνδεση των τριών περιοχών της ανθρώπινης υπόστασης: της σωματικής ύπαρξης, της ψυχολογικής εμπειρίας και της βασικής μας ουσίας.

Θεωρία των Αντικειμενότροπων Σχέσεων [Object Relation Theory]

Η θεωρία αυτή (R.D. Fairbairn, W.D.Winnicott and John Bowlby) αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις  – ιδιαίτερα αυτή των γονέων και των μικρών παιδιών

Πρωταρχικό κίνητρο για την ανθρώπινη εξέλιξη, για την ανάπτυξη του εαυτού,  είναι η εδραίωση και η διατήρηση συναισθηματικού δεσμού με τους γονείς (σχέση αντικειμένου). Οι μεγαλύτερες συγκρούσεις στη ζωή είναι η απειλή ή η διάσπαση αυτών των βασικών δεσμών, όπου αναπτύσσεται το άγχος του αποχωρισμού και ο τρόμος της εγκατάλειψης. Το άγχος είναι το «σινιάλο» ότι οι δεσμοί αυτοί απειλούνται.

Όταν οι γονείς είναι αξιόπιστοι και διαθέσιμοι συναισθηματικά τότε τα παιδιά μεγαλώνουν με ασφαλείς δεσμούς. Αυτά τα παιδιά «εσωτερικεύουν» αυτή τη στάση των γονέων και έχουν την ίδια στάση προς τον εαυτό τους ενώ βρίσκουν σχέσεις που έχουν τα ίδια επιβεβαιωτικά χαρακτηριστικά.

Όταν το παιδί δε μπορεί να έχει τέτοιο δεσμό με το γονέα, για να προστατεύσει τον εαυτό του από το άγχος του αποχωρισμού, μένει«κολλημένο» ή οπισθοχωρεί [παλινδρομεί ] σε πιο πρώιμα στάδια ηλικιακά.  Ιδιαίτερα όταν ο γονέας είναι πολύ ασυνεπής και απαθής το παιδί μπορεί να καταφύγει σε πιο περίπλοκες και παθολογικές άμυνες. Επειδή έχει ανάγκη το δεσμό με το γονέα τον «εξιδανικεύει» και  πιστεύει ότι δεν το αγαπάνε από λάθος δικό του, κι ότι αν ήταν διαφορετικό θα το αγαπούσαν.

Διαπιστώνοντας ότι το παιδί έχει ανάγκη και πρέπει να βρει τρόπους για να συντηρεί το δεσμό του με ένα «καλό» γονέα, βοηθά το θεραπευτή να κατανοήσει γιατί ο πελάτης του επιμένει σε τόσο σε δυσπροσάρμοστες συμπεριφορές και σε αυτοκαταστροφικές σχέσεις.

Ο θεραπευτής λειτουργεί σαν μια παρουσία που προσφέρει μια «διορθωτική» εμπειρία στο πελάτη του. Με το να του παρέχει ένα σταθερό και ασφαλές πλαίσιο για την εξερεύνηση των σκέψεων, συναισθημάτων, αναμνήσεων, του επιτρέπει να   συνδέσει κομμάτια του εαυτού έχει αποποιηθεί και να ολοκληρωθεί.